MC-ASOM

De jaarwisseling is bij uitstek een moment om terug te blikken en te kijken wat het nieuwe jaar in petto heeft. Het nieuwe jaar brengt mij een ingrijpende verandering: eind mei stop ik na 48 jaar voor de BV Nederland te hebben gewerkt. Dan komt er tijd vrij voor andere zaken dan Rittal, schakelkasten etc. …… Terugkijkend realiseer je je dat er een periode wordt afgesloten en dat brengt mij bij ASOM.

Hoe het begon ……. Als 15-jarige (1965) kon ik niet wachten tot ik 16 jaar werd, want dan mocht je pas op een brommer rijden. Welk merk? Aan mijn jongere collega’s vertel ik altijd dat er geen domme vragen bestaan, hooguit domme antwoorden, maar deze vraag kwam wel een heel eind in de richting. In die tijd vierde Mike Hailwood grote successen op de Honda, dus……Na 2 jaar een Honda brommer gehad te hebben (afgezaagde uitlaat, grotere carburateur, “hete” nokkenas etc.) werd ik 18 en hoog tijd dus voor een “echte” Honda. In dit geval een CD 125 A ofwel een 125 cc twinnetje, 12,5 Pk waar ik mij (18 jaar) een Mike Hailwood in de dop voelde. Mijn rijstijl was ook een natuurgetrouwe kopie, wat natuurlijk eens fout moest gaan. Bij het vloeiend aansnijden van een haakse bocht werd ik geschept. OK, kan gebeuren, maar wat mij het meeste pijn deed was de opmerking van de automobilist die zei dat hij “die brommer” niet had gezien! Toentertijd (is nu 48 jaar geleden) kon je mij niet kwaaier krijgen dan mijn 125 cc Honda voor een brommer ”uit te schelden”. 12,5 Pk hield natuurlijk niet over, bij tegenwind niet boven de 100 km/h uit komen …… Dus kwam er in 1969 een RD 250 Yamaha, 250 cc 2 cilinder, 30 Pk tweetakt autolube twin. Fantastische fiets, stuurde messcherp en ik leerde door mijn lidmaatschap van de MAC Zandvoort het circuit ook goed kennen. Dat was ook wel eens frustrerend. Dacht je met de steps en uitlaten aan de grond hard door de Tarzanbocht of Hunzenrug te gaan, werd je door Aalt Toersen en Jan de Vries - beiden op 50 cc! – voorbij gestoven. Hoog tijd voor iets zwaarders, ofwel de Big Black Bomber van Honda.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en met Mike nog in mijn gedachten werd het dus in 1970 de CB 450 Honda, 450 cc twin, 45 pk, maar dan wel in het rood. Erg veel plezier gehad, maar toen kwam legendarische Honda CB 750 Four. Inmiddels was het 1971 geworden en in die tijd kwam ik regelmatig op de camping “De Jutberg” in Laag-Soeren. Daar hoorde ik eind juli / begin augustus dat er een motorclub was opgericht die ASOM heette, Allemaal Stapel Op Motorrijden! In die tijd was motorrijden niet bepaald “sexy”. Na een beetje rit met Cromwell potje, Fospaic bril, lederen monddoek en zeker als je regen had gehad zag je er niet uit …… De zelf in het vet gezette zwart lederen overall of Belstaff vetpak, de naam zegt het al, zorgde ervoor dat niemand zich afvroeg waar de zwarte strepen vandaan kwamen. Niet alle dames waren hiervan gecharmeerd, hoewel ……. De naam van de club sprak mij direct erg aan (er waren dus meer van die idioten die er zo over dachten zoals ik ……). Bij de eerste clubavond in Duiven in gesprek geraakt met Frans Visser, Bob Wagenvoort, Peter van Ek en nog veel meer lieden met een vergelijkbare afwijking. Van het een komt het ander. Direct lid geworden, actief mee gedaan en mee geholpen met de diverse clubactiviteiten. Motorrijden was in die tijd voor mij meer dan zomaar een hobby of vrijetijdsbesteding. Je stond er mee op en je ging er ’s avonds weer mee naar bed, nou ja ……..

Na twee CB 500 ’s en een dikke 110.000 km verder werd het opnieuw tijd voor iets zwaarders. Inmiddels was ik het inkoken van de ketting (kent iemand dat nog?) goed zat en was mijn oog in 1978 gevallen op een fiets met cardan, de Yamaha XS 750, 750 cc, 3 cilinder en 75 Pk. Als je dat nu aan de huidige generatie motorrijders vertelt wordt er meewarig geglimlacht. Ach ja, 750 cc, hoeveel Pk, 75? Leuk om mee te beginnen ….. Bij dit soort gesprekken begint er bij mij dan toch iets te jeuken ….. Inmiddels word ik over een paar maanden 63 jaar, heb ik de XS 750 voor 4 flessen wijn (2 witte voor Virginie en 2 rode voor mijzelf) aan een vriend over gedaan, zodat ik er zeker van ben dat ie niet naar de sloop gaat en er goed voor gezorgd wordt (ouwe sentimentele sok).

Terugkijkend na 41 jaar lidmaatschap, circa 240.000 motorkilometers verder en niet meer actief in het motorleven wordt het tijd om ASOM vaarwel te zeggen. Met onbeschrijfelijk veel genoegen kijk ik op deze periode terug. Zoals bijvoorbeeld het uitzetten van de vele toertochten en pannenkoekenritten en het meehelpen met de diverse evenementen zoals het Batavierentreffen. Niet te vergeten het samen bezoeken van Assen, Francorchamps, Hockenheim en natuurlijk het (ook alternatieve) Elefantentreffen (“we gaan alleen als er sneeuw ligt!”). Dat laatste liep niet altijd goed af. Solo in de winter door de Eifel? Natuurlijk, de waard van het Gasthaus had gezegd dat het wel eens glad kon zijn in het bos en dat het verstandiger was om via de Autobahn terug te rijden. Maar ja, schitterend weer, blauwe lucht, zonnetje, weg weliswaar nat, behoorlijk koud en niet te vergeten “niet eigenwijs maar wel een eigen mening” leidde er toe dat Han en ik sierlijk het struikgewas inschoten om daarna met een gedeukte fiets en imago toch via de Autobahn weer naar huis gingen. De vele hemelvaarttochten en kampeerweekenden, Batavierenrally’s, pontencompetitie (de meeste bewijsbare ponten), toercompetitie (de meeste bewijsbare toerkilometers), diverse treffens in binnen- en buitenland, het afhuren van het circuit in Zandvoort, het “nemen” van de diverse “colletjes” in de Franse-, Zwitserse-, Italiaanse- en Oostenrijkse Alpen, van Noorwegen tot Zuid Frankrijk, van Schotland tot Tsjechië, de toercommissie, de vreselijk gezellige clubavonden (ik vrees dat ik ooit sinterklaas ben geweest, maar dat heb ik gelukkig verdrongen), maar bovenal de saamhorigheid en vriendschap binnen de club: IK HAD HET NOOIT WILLEN MISSEN!

Ik wens iedereen een fantastisch, gezond en schadevrij 2013 !

Leo (Zoef voor Intimi) Goedkoop