MC-ASOM

Rond 10.15uur stroomt het clubhuis langzaam vol met deelnemers aan de 2e Culinaire rit. Onder het genot van een kopje koffie met wat lekkers erbij begroeten de deelnemers elkaar en er wordt links en rechts kennis gemaakt met nieuwe gezichten en met oude gezichten die we al heel lang niet gezien hebben. Het zonnetje lacht ons toe en de temperatuur loopt op. Initiatiefnemer van het eerste uur Ben Stortelder richt buiten het woord tot de aanwezigen en schetst het programma dat hij samen met zijn mensen in elkaar heeft gezet: Anneke & Gerard Reijmer; Lucy & Willie Hendriks en natuurlijk Clary Stortelder.

Eerst rijden we via nog onbekende weggetjes naar Struisvogelboerderij Vrieswijk, waar we opgewacht worden door boer Peters. Op de koele zolder vertelt hij ons zijn relaas over hoe hij met de struisvogel begonnen is en wat voor beest de struisvogel is. Hij maakt een eind aan de fabel dat struisvogels de kop in het zand steken. De struisvogel is een Afrikaanse loopvogel en zoekt zijn voedsel op de grond tussen het hoge steppe gras. Ja, en dan zie je zijn kop niet meer. 

Ook heeft de struisvogel een hekel aan natte poten, maar toevallig ligt het deel van de boerderij van de familie Peters waar de struisvogel gehouden wordt op een natuurlijke verhoging in het landschap en heeft zich daar geen sediment van rivierklei van de IJssel afgezet. Aan de andere kant van de weg is het lager en dat is goede grond voor koeien, mais etc. 
Voor het verteren van het gevonden voedsel heeft de struisvogel grote kiezels nodig die als maalstenen in zijn maag fungeren. Op wonderbaarlijke wijze weet de struisvogel tot wel 40cm diepte die stenen op te sporen. Er wordt wel een ½-emmer aan stenen in de struisvogelmaag aangetroffen! De versleten maalstenen verlaten via de normale weg het lichaam van de struisvogel. En zo steekt de struisvogel op deze boerderij toch de kop in het zand!

Struisvogelmannetjes heten hanen en zijn herkenbaar aan zwarte dekveren. In het voorjaar krijgen ze een rode snavel en passen heel goed op zijn hennen, waar hij er wel 3 van houdt. Je moet dan ook niet in de buurt van zijn territorium komen, want je kunt dan een haal van zijn poten verwachten. We hebben die poten gezien, moet je ontzag voor hebben! Zelfs leeuwen moeten het dan ontgelden. Bovendien heeft de struisvogel een geweldige acceleratiekracht: in 3 stapen van 0 naar 70km/u. Omdat het nu voorjaar is en de haantjes hebben een rode snavel is het niet mogelijk een ritje op de struisvogel te maken.
Boer Peters heeft meer verhalen over de struisvogel, maar het wordt tijd de beesten van dichtbij te bekijken.
Beneden kunnen we bij de dieren komen en ze recht in de ogen kijken. Mens, wat zijn die beesten groot! De hennen laten zich aaien, want de beloning is voer! Een enkeling schrikt zich bijna dood wanneer hij denkt door een struisvogel op de schouder getikt te worden. We leren beneden bij de dieren nog meer wetenswaardigheden zoals waarom struisvogels wel glimmende voorwerpen pikken en gelijk inslikken maar geen brillen en waarom je met de rug naar de struisvogel moet gaan staan wanneer die gevoerd wordt. Onder het wakend oog van de haan, snoepen de hennen de emmer voer vlot leeg.
In de naast gelegen ruimte laat boer Peters ons kennis maken met struisvogeleieren. De schaal is zo hard dat er maar 2 beesten deze kunnen kraken; de hyena en het kuikenjong zelf. Er liggen plumeau’s van struisvogelveertjes. Door de kleine weerhaakjes in de veren hebben die een goed grip op stof maar blijken ook zinneprikkelend hun nut te bewijzen. Niemand durft zo’n kwastje te kopen. Van de huid van struisvogels wordt leer gemaakt voor kleine voorwerpen maar de prijs ervan is heel hoog.

Dan breekt het eind van de rondleiding aan en rijden we een stukje door voor het voorgerecht dat we nuttigen op het zonovergoten terras van Clary en Ben. De pittige tomatensoep vult de uitgezwete zouten weer aan, terwijl we het vocht met fris aanvullen. Ondertussen begint het te betrekken en daalt de temperatuur naar aangename waarden. Tijd voor deel 2 van onze rit, die ons naar ’t Centrum brengt voor de hoofdmaaltijd. Onderweg begint het te spetteren en besloten wordt preventief naar binnnen te gaan voor de maaltijd. 

Daarna voor het dessert en het laatste deel van de uitgezette route richting ons clubhuis, waar we nog kunnen genieten van een overheerlijk toetje, een kop kofiie en heerlijke chocolaatjes

Een zeer groot compliment en hartelijke dank aan de organisatoren van dit fantastische evenment Anneke & Gerard Reijmer; Lucy & Willie Hendriks en natuurlijk Clary Stortelder !! Super gedaan......

Voor de foto's die zijn gemaakt tijdens dit evenement, klik hier